In Greece, since May 6th, 2010, a constitutional coup has taken place.

With the loan agreement signed with the so-called ‘Troika’ of foreign lenders (European commission, ECB, IMF), Greece surrendered its sovereignty unconditionally and irrevocably, waving its rights to immunity – a country always reserves the right to exercise immunity, due to its national sovereignty. This was made sure to be waived in the appendix of the agreement.

None of this ever appeared in the mainstream media, whether Greek or international. It was revealed months later by a few voices. Still today, it is meticulously overlooked, concealed, or very little talked about. In today’s Greece any outlet, blog, or person trying to express a free voice will be, at best, ridiculed or censored… at worse, framed, threatened, tried.

The loan agreement signed in 2010 never reached, nor was it ever ever passed by the Greek parliament. Since then, the direct consequences are the usurpation of popular sovereignty, and daily constitutional defections, the latter happening to such an extent that they are hard to keep track of – as members of the Athens bar association recently stated. Justice itself is under prosecution, as its practice is being hindered or prevented.

Like modern-day conquerors, an arrogant ‘troika of foreign lenders’ – read usurpers, occupiers, bullies – foreign ‘officials’, ‘commissioners’, occupy all kinds of positions in ministries, organizations, municipalities, imposing policies, and dictating every single law, amendment, decree, ‘buying’ collaborative local rulers known to easily ‘sell’ themselves out, while at the same time defaming systematically an entire country, and an entire people to the rest of world.

And the irony of it all? It’s all done in the name of ‘more Europe’, ‘European integration’, ‘EU federation’, ’solidarity’, ‘business’, ‘the markets’, for ‘Greece getting back on track’. Really, which track exactly?

According to the EU rulers and local collaborators - read oppressors - even though “Greece has made progress” – read has been destroyed – “it needs to do more”. “Greece has been slow with privatizations”, “Greece has been slow on reforms”, “Greeks have to pay their taxes”. The same narrative over and over again, one gets sick to his stomach.

The appointed Greek Finance Minister, Yannis Stournaras, recently took pride in announcing that anyone owing over 5,000 euros to the state will be jailed. With the unconditional support of the media – owned by the few oligarchs who owe billions to the State but are somehow immune - the Greek people have been undergoing incessant bullying as well as actual torture via means of excessively abusive taxation. But that’s not only it. There has been blood. People are committing suicide. People are dying, their right to medical care has been abolished. Greece’s economy and production have been further destroyed. The desperate youth are leaving the country. Basic human rights are being violated.

The European Union has theoretically integrated human rights into their mandate and established courts to which citizens can appeal if a nation violates their rights. Yet, while it tends to be a very vocal advocate for human rights in several other parts of the world, it clearly subordinates such concerns only to its very own strategic interests. The European Union has violated human rights in Greece. To which court exactly should the Greeks appeal for their violated rights, and the blood that’s been being shed?

The devious scheme of EU-media policies is by now more than flagrant, and adopts various approaches including occupying, defaming, duping, threatening, even – supposed – blackmailing: “If you don’t stick to the reforms, you risk to be kicked out of the euro”. As if…

Reforms are at work in the form of oppression, through respective Greek collaborationist governments, and politicians in place: the banning of public gatherings has been repeatedly used in Greece, while the closing of public transportation to hinder people’s resistance is a common phenomenon. Inhabitants concerned about environmental damage in their region are tear-gassed while being charged with “forming a criminal organization”, as riot police occupy their area in order to safeguard private interests. Charges are pressed against people protesting against the overnight tripling of prices in tolls, making freedom of movement practically impossible. Mayors and municipality officials joining protests are jailed. As of late, the police force made itself present in schools to which it pays regular visits: in today’s Greece, principals are asked to give “information” about pupils to the police, while pupils themselves are being arrested and submitted to questioning: “Who did your parents vote for? What do they do for a living? What are your teachers’ political beliefs? Which of your teachers were in favor of the school’s occupation? Were you motivated by your teachers or a political party?”

Finally, Nazi parties in Greece and across Europe, even though presented as ‘threats’, are conscientiously promoted all across the board by the media, the so-called ‘polls’, and the politicians themselves. This threat politicians so like to pretend to condemn, has been meticulously cultivated and is being systematically used for scaremongering, terrorizing, and oppression purposes. Hush, hush… The EU and the extremists are in this together, discretely. How convenient.

So let’s not fool ourselves. All the above are the result of policies directly dictated by the EU, who can take pride in ‘succeeding’ in what it set out to achieve from the start: Greece’s serfdom. If successful, it can be applied elsewhere in Europe – read everywhere – especially since they can use a little help from local collaborationist politicians, or appointed governments.

What the Greek people have been experiencing for the past four years is indeed a tyrannical transition to serfdom. This transition was orchestrated in such a way, that it was hard – and still is – to discern what really was, and is, at play. Taking into consideration that the ordinary people are only receiving biased, engineered or falsified information – read propaganda – they can easily be manipulated, subordinated, driven crazy, enslaved. No war was ever openly declared. Just a little ‘intervention’ from ‘experts’, and a daily dosage of media bombardments.

For ‘experts’, it seems, people are de trop. Only the slow and painful psychological, even physical extermination of the latter will clear the ground for the former to complete the implementation of ‘the program’ – read only when the country’s resources, public assets, private assets, everyone’s assets, are seized and exploited, will the foreign officials and local collaborators proudly announce “that the program” is complete.

A slave: “He who has no knowledge of his rights, and the exercise thereof.”

To understand Modern Greece’s entire history one has to dig in and learn the history of its debt. But we won’t go into this here, as other countries with different histories are in for similar treatment by the EU. We’ll just examine what is being broadly propagated, and take it from there.

Greece, like other countries, is indebted, so the ‘European partners’ are here to provide ‘help’, ‘expertise’, and do ‘whatever it takes’ to implement financial and structural reforms, through a strictly economic and financial approach. And even though, their economic and financial approach has ‘failed’, they still really do whatever it takes, because it is indeed failure they are after. Failure, means more pain for the people, and that’s exactly the plan. Again, people are a hindrance.

Yet, unlike what specific interests manipulatively have led overall public opinion to believe, in the context of international law, a country’s debt is solved within a legal and political framework, not an economic one. The framework for such an act exists, as its principle is discussed in public international law since the time of the Hague Conference of 1907. In the post-war period this has been an inviolable principle in international law, in order to avoid the exercise of violence against states that cannot serve their external debts. The Charter of the United Nations addresses the issue of foreign debt and human rights explicitly. A country’s debt paid by the sweat and toil of its people can be declared abusive, thus illegitimate.

Today’s Greek government’s legitimacy is severely under question, and even more under question is the legitimacy of the so-called ‘Troika’ and the weird “commissioners”, sweeping the country up and down, giving orders. All these elements in perfect collaboration and harmony with each other, enhanced by the media propaganda, have done everything in their power to destroy not only an entire country – in that they have succeeded – but the entire cohesion of the Greek society. In the latter, they have failed. Miserably.

No matter how much Golden Dawn is promoted and used by the Greek government or the EU to scare society… No matter how attempted cold-war rhetorics of extreme-left and extreme-right are used ad nauseam to turn the Greek people against one-another… No matter how shady ‘terrorist’ acts, or actual acts of violence are used as an argument of proof of a decaying society… No matter how “divide and conquer’ is being put to work in order to divide the people… The social cohesion in Greece remains strong and becomes all the more powerful as the policies become more abusive and their goal clear.

You see, social consensus has always been very important to the Greeks. They inherently know that only a well-built society is capable of facing calamities and crises, and that the incessant attempts of destruction of their social net is only put in place for specific policies to be implemented. As a result, the people are not only despising governing politicians and institutions, but the entire political system, which prefers a non-society… Men, women, children scattered, alone, divided and fearful. In the immortal words of the latest Cohen Brothers’ movie “Inside Llewyn Davis”, the hero Llewyn Davis states that “the world is divided into two kinds of people: those who divide the world into two kinds of people and…” - his sentence is completed by another character – “…And losers?”

Losers? Definitely not.

Greece has an unprecedented history of resistance in unity, that inspired other peoples to follow their example in times of war. Once a people wakes up to the fact that it’s been declared an undeclared war – a modern-day war – and is threatened to lose its country, it must not, it cannot possibly remain apathetic. “None are more hopelessly enslaved than those who falsely believe they are free”, said Johann Wolfgang von Goethe.

In Greece, as propaganda and false beliefs come crushing down, no one believes they are free anymore.

With the exception of the losers in the government, and their EU-subsidized valets, Greek society knows it has been enslaved. Resistance is just around the corner.

Η υποδούλωση της Ελλάδας, το success story της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Στην Ελλάδα, από τις 6 Μαϊου 2010, έχει γίνει συνταγματικό πραξικόπημα. Με τη δανειακή σύμβαση που υπεγράφη με την Τρόϊκα των ξένων δανειστών (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΕΚΤ, ΔΝΤ), η Ελλάδα παρέδωσε την κυριαρχία της “άνευ όρων κι αμετάκλητα”, παραιτούμενη του δικαιώματός της από κάθε είδους “ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας” – μια χώρα διατηρεί πάντα το δικαίωμα να ασκήσει “ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας”, αυτό φροντίστηκε να αρθεί στο παράρτημα της συμφωνίας.

Τίποτε από όλα αυτά δεν δημοσιεύτηκε στα ΜΜΕ, είτε ελληνικά, είτε διεθνή. Αποκαλύφθηκε μήνες ολόκληρους αργότερα από ελάχιστες φωνές. Ακόμα και σήμερα, το γεγονός αυτό ή αποκρύπτεται, αποσιωπείται συστηματικά, ή αναφέρεται ελάχιστα. Στη σημερινή Ελλάδα, κάθε μέσο, μπλογκ, ή άτομο που προσπαθεί να εκφράσει ελεύθερη φωνή στη καλύτερη των περιπτώσεων αυτολογοκρίνεται, λογοκρίνεται ή γελοιοποιείται… στη χειρότερη στοχοποιείται, απειλείται (σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και η ζωή του), δικάζεται.

Η δανειακή σύμβαση δεν έφτασε ποτέ στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, ούτε βέβαια ψηφίστηκε από αυτό. Από τότε, οι άμεσες συνέπειες, εκτός του σφετερισμού της λαϊκής κυριαρχίας, είναι οικαθημερινές παραβιάσεις του συντάγματος σε τέτοιο βαθμό που είναι δύσκολο να τις παρακολουθήσει κανείς: “Δεν προλαβαίνουμε να διαβάζουμε αντισυνταγματικούς νόμους”, δήλωσαν πρόσφατα μέλη του Δικηγορικού συλλόγου Αθηνών. Η ίδια η Δικαιοσύνη φαίνεται πως είναι ύπο δίωξη, αφού η ασκησή της παρεμποδίζεται και διώκεται.

Σαν σύγχρονοι κατακτητές, μια αλαζονική “Τρόϊκα” – μετάφραση: κατακτητές, σφετεριστές, τραμπούκοι, “επίτροποι” ή υπάλληλοι ξένων συμφερόντων – καταλαμβάνουν όλων των ειδών τα πόστα σε υπουργεία, οργανισμούς, δήμους, επιβάλλουν πολιτικές, υπαγορεύουν κάθε νόμο, διάταγμα, τροπολογία, “αγοράζοντας” εγχώριους τοπικούς άρχοντες (που δημόσια, ανοιχτά, και ξεδιάντροπα ομολογούν το ξεπούλημα τους), ενώ συγχρόνως δυσφημούν συστηματικά μια ολόκληρη χώρα και το λαό της στην υπόλοιπη υφήλιο.

Και η ειρωνεία; Όλα αυτά γίνονται στο όνομα “περισσότερης Ευρώπης”, “Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης”, “Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας”, στο όνομα της “αλληλεγγύης”, αλλά και των “business”, και “των αγορών”. Όλα αυτά γίνονται “για να μπει η Ελλάδα και πάλι στο σωστό δρόμο”. Ποιόν δρόμο είπατε;

Σύμφωνα με τους κυβερνήτες της ΕΕ και τα τοπικά εκτελεστικά όργανα τους – μετάφραση: δυνάστες – “ακόμα κι αν η Ελλάδα έχει σημειώσει πρόοδο” – μετάφραση: έχει καταστραφεί – “πρέπει να κάνει περισσότερα”. “Η Ελλάδα έχει αργήσει με το πρόγραμμα ιδιωτικοποποιήσεων”. “Η Ελλάδα έχει αργήσει στο να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις”. “Οι Έλληνες πρέπει να πληρώνουν τους φόρους τους”. Διαβάζει ή ακούει κανείς να ξεστομίζονται τα ίδια και τα ίδια, ξανά και ξανά. Ναυτία σκέτη.

Ο διορισμένος υπουργός οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, ανακοίνωσε πρόσφατα σχεδόν με περηφάνια, οτι όποιος χρωστάει πάνω από 5000 Ευρώ στο δημόσιο θα τιμωρείται με ποινή φυλάκισης. Με την πάγια και άνευ όρων υποστήριξη των μέσων μαζικής ενημέρωσης – τα οποία ανήκουν σε μια ειδική κατηγορία ανθρώπων οι οποίοι ενώ χρωστούν εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια δεν διώκονται σχεδόν ποτέ – οι Έλληνες υφίστανται όχι μόνο αδιάκοπο εκφοβισμό, αλλά και μια μορφή συνεχούς βασανιστήριου δια μέσω της χωρίς τέλος καταχρηστικής φορολογίας. Και να’ταν μόνο αυτό; Έχει χυθεί αίμα. Άνθρωποι αυτοκτωνούν, άνθρωποι πεθαίνουν, το δικαίωμα τους στην ιατρική περίθαλψη καταργείται, οικογένειες καταστρέφονται, διαλύονται, αποχωρίζονται. Η οικονομία και οι παραγωγικές δομές υφίστανται περαιτέρω καταστροφή. Βασικά ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται. Απελπισμένοι, οι νέοι εγκαταλείπουν τη χώρα.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, στον “Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της”, έχει θεωρητικά ως βασική εντολή της τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ έχει θεσπίσει δικαστήρια στα οποία οι πολίτες ενός έθνους μπορούν να προσφέυγουν εάν παραβιάζονται τα δικαιώματα τους. Ωστόσο, τείνει να υπερασπίζεται βροντόφωνα τα ανθρώπινα δικαιώματα μόνο σε μέρη του κόσμου που σχετίζονται – κυρίως αν όχι αποκλειστικά – με δικά της στρατηγικά συμφέροντα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει παραβιάσει τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα. Σε ποιο δικαστήριο ακριβώς πρέπει να απευθυνθούν οι πολίτες της Ελλάδας για την παραβίαση των δικών τους δικαιωμάτων και για το αίμα που έχει ήδη χυθεί;

Το δόλιο σχήμα των πολιτικών της ΕΕ σε συνεργασία με τα ΜΜΕ είναι πλέον κατάφωρο, και υιοθετεί διάφορες προσεγγίσεις που συμπεριλαμβάνουν κατοχή της χώρας, δυσφήμιση, συκοφάντιση, εξαπάτηση, εκβίαση, μέχρι και δήθεν απειλές: “Αν δε συμμορφωθεί η Ελλάδα, θα αναγκαστούμε να την πετάξουμε εκτός Ευρώ.” Δήθεν τάχα μου…

Οι δήθεν μεταρρυθμίσεις εφαρμόζονται εξαναγκαστικά, χάρη στη συμβολή “συνεργάσιμων” Ελληνικών κυβερνήσεων, και πολιτκών υπαλλήλων. Η απαγόρευση δημόσιων συναθροίσεων γίνεται ολοένα και πιο συχνή, ενώ το κλείσιμο δρόμων και μέσων μαζικής μεταφοράς για να περιοριστεί η ανίσταση των πολιτών, είναι σύνηθες φαινόμενο. Κάτοικοι περιοχών που ανησυχούν για την ολοκληρωτική καταστροφή της φύσης και του περιβάλλοντος τους από ιδιωτικά συμφέροντα, όχι μόνο υφίστανται συστηματικά ρίψη χημικών από ομάδες καταστολής, αλλά κατηγορούνται μέχρι και για “σχημαστισμό εγκληματικής οργάνωσης”. Άνθρωποι που διαμαρτύρονται για τον ξαφνικό τριαπλασιασμό των τιμών των διοδίων που καθιστά τοδικαίωμα στην ελευθερία της μετακίνησης πρακτικά αδύνατο συλλαμβάνονται, και δήμαρχοι που διαδηλώνουν στο πλευρό τους φυλακίζονται. Τελευταία η αστυνομία κάνει αισθητή τηνπαρουσία της και στα σχολεία, ενώ μαθητές οδηγούνται στο τμήμα και ανακρίνονται: “Τι ψηφίζουν ο πατέρας σου και η μητέρα σου; Τι δουλειά κάνουν οι γονείς σου; Πώς είναι τα οικονομικά σας; Ποιες είναι οι πολιτικές πεποιθήσεις των καθηγητών σου στο σχολείο; Ποιοι από τους καθηγητές σου ήταν υπέρ της απεργίας που κάνατε; Γιατί το κάνετε; Σας παρακίνησαν καθηγητές ή πολιτικό κόμμα;»

Τέλος, ναζιστικά κόμματα, ακόμα και αν παρουσιάζονται λεκτικά ως απειλή σε Ελλάδα και Ευρώπη, προωθούνται εσκεμμένα και κατ’εξακολούθηση σε όλους τους τομείς από ΜΜΕ, δήθεν δημοσκοπήσεις, και πολιτικούς. Αυτή η απειλή που οι πολιτικοί τόσο αρέσκονται να προσποιούνται οτι καταδικάζουν, καλλιεργείται συστηματικά έτσι ώστε να περιορίζει, να τρομοκρατεί, και άρα να ελέγχει τους πολίτες. Σσσ… Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι φασίστες αλληλοστηρίζονται διακριτικά. Πόσο βολικό…

Ας μη γελιόμαστε. Όλα τα παραπάνω απορρέουν από συγκεκριμένες πολιτικές που υπαγορέυει η ΕΕ, η οποία μπορεί να υπερηφανεύεται οτι “ο αρχικός στόχος επετεύχθη” – μετάφραση: η υποδούλωση της Ελλάδας επετεύχθη. Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα μέλος της ΕΕ που μεταμορφώνεται σε δουλοπαροικία χρέους. Αν το σχέδιο πετύχει, θα εφαρμοστεί και αλλού στην Ευρώπη – μετάφραση: παντού στην Ευρώπη- ειδικά όταν τα τοπικά διορισμένα πολιτικά όργανα “συνεργάζονται”.

Αυτό που βιώνουν οι Έλληνες τα τελευταία τέσσερα χρόνια, είναι όντως μια μετάβαση στη δουλεία. Αυτή, ενορχηστρώθηκε με τέτοιο τρόπο που ήταν, και εξακολουθεί να είναι, δύσκολο για τους πολίτες να διακρίνουν τι έμελλε να πάθουν. Λαμβάνοντας υπ’όψιν και το οτι οι πολίτες στην πλειοψηφία τους λαμβάνουν κατευθυνόμενη και παραποιημένη πληροφόρηση – μετάφραση: προπαγάνδα – καταλαβαίνει κανείς πόσο εύκολο γίνεται για το κατεστημένο να χειριστεί, να χειραγωγήσει, να υποτάξει, να τρελλάνει και να σκλαβώσει τον πολίτη. Δε χρειάστηκε ποτέ να κηρυχθεί ανοιχτά πόλεμος. Λίγη ξένη “τεχνογνωσία”, και καθημερινοί βομβαρδισμοί από τα εγχώρια ΜΜΕ ήταν υπεραρκετά.

Για τους προσφέροντες την “τεχνογνωσία”, η γνώμη ενός ολόκληρου λαού περισσεύει. Μόνο με την αργή ψυχολογική, και φυσική αποδυνάμωση – ακόμα και εξόντωση – του τελευταίου θα επιτευχθεί η ολοκλήρωση του “προγράμματος” – μετάφραση: μόνο όταν ο φυσικός πλούτος της χώρας, η δημόσια περιουσία, η ιδιωτική περιουσία, όλων η περιουσία, αρπαχθούν και γίνουν απόλυτο αντικείμενο εκμετάλλευσης, θα ικανοποιηθούν οι ξένοι επίτροποι και οι τοπικοί συνεργάτες, και θα θεωρήσουν οτι “το πρόγραμμα”… έχει ολοκληρωθεί.

Σκλάβος: αυτός που αγνοεί τα δικαιώματα του, τη διεκδίκηση, και την εξάσκηση τους.

Φαίνεται πως για να κατανοήσει κανείς την ιστορία της νεότερης Ελλάδας πρέπει να ενσκύψει στην ιστορία του χρέους της. Παρόλ’αυτά δεν θα υπεισέλθουμε σε αυτή επί του παρόντος, αλλά θα αναλύσουμε την κατάσταση ως έχει… αφού σήμερα, και άλλες χώρες της Ευρώπης με διαφορετική ιστορία χρήζουν παρόμοιας μεταχείρησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Ελλάδα όπως και άλλες χώρες είναι υπερχρεωμένη. Οι “Ευρωπαίοι εταίροι” “βρίσκονται στο πλευρό της” για να να παράσχουν “τεχνογνωσία”, και να κάνουν “ό,τι περνάει από το χέρι τους” για να την “βοηθήσουν”, εφαρμόζοντας όμως “οικονομικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις” μέσα από μια αυστηρά οικονομική και χρηματοοικονομική προσέγγιση. Και παρόλο που η οικονομική και χρηματοοκονομική τους αυτή προσέγγιση έχει αποτύχει παταγωδώς – όπως άλλωστε έχουν αποδεχτεί και οι ίδιοι περιστασιακά – εξακολουθούν να εφαρμόζουν τις ίδιες πολιτικές, αφού στην πραγματικότητα η “αποτυχία” αυτή είναι ακριβώς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όσο πιο πολύ απαξιώνονται όλοι οι τομείς της χώρας, και όσο πιο πολύ υποφέρουν οι άνθρωποί της τόσο το καλύτερο. Για άλλη μια φορά, ο λαός “περισσεύει”.

Ωστόσο, σε αντίθεση με αυτό που συγκεκριμένα συμφέροντα οδήγησαν και οδηγούν το μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης να πιστεύει παραπλανώντας την, στα πλαίσια του διεθνούς δικαίου το χρέος μιας χώρας δεν λύνεται μέσα σε πλαίσια οικονομικά, αλλά νομικοπολιτικά. Το πλαίσιο για τέτοιου είδους δράσεις υπάρχει, και συζητείται στο δημόσιο διεθνές δίκαιο από τη Διάσκεψη της Χάγης του 1907.

Στη μεταπολεμική περίοδο, το πλαίσιο αυτό αποτέλεσε απαράβατη αρχή στο διεθνές δίκαιο: κάθε άσκηση βίας κατά οποιοδήποτε κράτους που δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το εξωτερικό του χρέος είναι απαγορευτική. Ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών αναφέρεται με σαφήνεια στο θέμα του εξωτερικού χρέους ενός κράτους, και τη σχέση του με τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Το χρέος μιας χώρας που καλείται να πληρωθεί με τον ιδρώτα και τον μόχθο ενός λαού μπορεί να κηρυχθεί καταχρηστικό, και ως εκ τούτου παράνομο.

Σήμερα η ίδια η νομιμότητα της Ελληνικής Κυβέρνησης φαίνεται να είναι υπό αμφισβήτηση, όπως υπό ακόμα μεγαλύτερη αμφισβήτηση είναι και αυτή της “Τρόϊκας” και των “επιτρόπων” που εγκατεστημένοι μόνιμα στη χώρα αποφασίζουν και διατάσσουν. Όλοι αυτοί δρώντας σε απόλυτη αρμονία μεταξύ τους, με τη συμβολή των ΜΜΕ, κάνουν “ότι περνάει από το χέρι τους” για να καταστρέψουν όχι μόνο ολόκληρη τη χώρα – αυτό το έχουν καταφέρει – αλλά την ίδια τη συνοχή ολόκληρης της Ελληνικής κοινωνίας. Σε αυτό το τελευταίο, έχουν αποτύχει. Παταγωδώς.

Όσο κι αν η Ελληνική Κυβέρνηση και η ΕΕ προωθούν ή χρησιμοποιούν τη Χρυσή Αυγή για εκφοβισμό της Ελληνικής κοινωνίας… Όσες ψυχροπολεμικές ρητορικές “ακροδεξιών και ακροαριστερών στοιχείων” κι αν χρησιμοποιούνται κατά κόρον, για να στρέψουν τους πολίτες τον έναν ενάντια στον άλλον… Όσες δήθεν “τρομοκρατικές” πράξεις, ή πραγματικές πράξεις βίας και να χρησιμοποιούνται ως επιχείρημα οτι η κοινωνία είναι σε αποσύνδεση… Όσο κι αν το “διαίρει και βασίλευε” βασιλεύει στην Ελλάδα του σήμερα, προσπαθώντας να διχάσει την ελληνική κοινωνία… η κοινωνική συνοχή στην Ελλάδα παραμένει δυνατή. Όσο δε ο στόχος των πολιτικών αυτών γίνεται πιο εμφανής, τόσο περισσότερο ενισχύεται η ανάγκη για αλληλεγγύη και σύμπνοια μεταξύ των πολιτών.

Βλέπετε οι Έλληνες έχουν καταλάβει οτι μόνο μια καλά συγκροτημένη κοινωνία μπορεί να αντιμετωπίσει κρίσεις και καταστροφές, και οτι η απόπειρα που πραγματοποιείται έτσι ώστε να καταστραφεί ο ιστός της κοινωνίας, γίνεται μόνο και μόνο για να περάσουν και να εφαρμοστούν συγκεκριμένες καταστροφικές πολιτικές. Οι πολίτες φαίνεται πια πως δεν περιφρονούν μόνο θεσμούς και πολιτικά πρόσωπα, αλλά ολόκληρο το πολιτισκό σύστημα, το οποία δείχνει πως προτιμά την ύπαρξη μιας μη-κοινωνίας, μιας κοινωνίας διχασμένης οπού ο καθένας βρίσκεται αποσπασμένος από το σύνολο, μόνος, ανήμπορος, και φοβισμένος. Στην τελευταία ταινία των αδελφών Κοέν, Inside Llwyn Davis, ο ήρωας λέει: “ο κόσμος είναι χωρισμένος σε δύο είδη ανθρώπων: σε εκείνους που χωρίζουν τον κόσμο σε δύο είδη ανθρώπων, και…” – τα λόγια του διακόπτονται από την αποστομωτική συμπλήρωση-ερώτηση της φίλη του – “… Και τους χαμένους;”

Χαμένοι; Σε καμία περίπτωση. Όταν το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας πραγματικά συνειδητοποιήσει το μέγεθος της καταστροφής αυτού του ακήρυχτου πολέμου, δεν υπάρχει περίπτωση να παραμείνει απαθές.

«Κανένας δεν είναι πιο απελπιστικά υπόδουλος από αυτόν που λανθασμένα πιστεύει ότι είναι ελεύθερος”. (Johann Wolfgang von Goethe.) Στην Ελλάδα, οπου η προπαγάνδα και οι ψευδείς πεποιθήσεις σιγά-σιγά συνθλίβονται, δεν πιστεύει πλέον κανείς πως είναι ελεύθερος. Με την εξαίρεση των “χαμένων” κυβερνώντων, και των επιδοτούμενων από την ΕΕ υπηρετών τους, η ελληνική κοινωνία αρχίζει και νιώθει για τα καλά ότι έχει υποδουλωθεί.

Η αντίσταση είναι θέμα χρόνου.